.
oraz wszystkich którzy wspierają wszechstronny rozwój dzieci i młodzieży
oferujemy:
szeroki wachlarz porad i konsultacji ze specjalistami, psychologiem i doradcami rodzinnymi.
Szczególnie gorąco polecamy konsultacje, pogadanki i szkolenia z dziedziny wychowania, dyscypliny i motywowania dzieci i młodzieży.
Wszelkie pytania należy kierować na nasz adres stacjonarny bądź Internetowy
(patrz: strona główna- pod hasłem „kontakt”).!!
Poniżej umieszczamy przykładowy wykład dotyczący podstawowych potrzeb nastolatka:
I. Zrozumienie postrzegania świata przez nastolatka
Nastolatki to dzieci w okresie przejściowym. Nie są one młodymi dorosłymi. Ich potrzeby zwłaszcza emocjonalne, są nadal potrzebami dzieci. Jednym z błędów, który popełniamy jako dorośli, to uważanie nastolatków za młodych dorosłych. Często trudno nam dorosłym dostrzec ich potrzeby: pragnienie miłości, akceptacji, poczucia bezpieczeństwa i pewności, że komuś na nich rzeczywiście zależy i wiele innych potrzeb wymienionych poniżej. A z drugiej strony jako rodzice musimy uczyć się dostrzegać w naszych dzieciach to, że nasz syn, córka zmieniają się pod każdym względem wraz z wiekiem; inne potrzeby ma 10 latek, inne 13-15 latek, a jeszcze inne 18 latek. Możemy zbagatelizować poznawanie potrzeb naszych dzieci, ale konsekwencje takich postaw będą nie tylko w przyszłości dla naszych dzieci, ale też dla nas samych…
II. Czego potrzebuje twoje nastoletnie dziecko ?
Potrzeba ludzka (definicja) – „jest to stan niedoboru i braku czegoś, co w związku ze strukturą organizmu człowieka, jego indywidualnym doświadczeniem oraz miejscem społecznym – jest niezbędne do utrzymania się przy życiu i umożliwienia rozwoju, zachowania gatunku, utrzymania określonej roli społecznej itp.”
1). Potrzeba samodzielności i autonomii.
rodzice często przeciwstawiają się jej, a wypływa to albo z lęku przed niebezpieczeństwami, albo z niechęci utraty czy ograniczenia swego obowiązku. Samodzielność działania nie obejmuje też często sfery obowiązków, prac i czynności np. domowych. Przejawia się z wielką siłą w tych dziedzinach, które młodzież traktuje jako przywileje świadczące o samodzielności i dorosłości. Dziewczęta i chłopcy pragną sami decydować o swoich sprawach, sposobie spędzania wolnego czasu, wydawania pieniędzy, doboru koleżanek i kolegów, sposobu ubierania się. Niedostrzeganie przez dorosłych tej potrzeby samodzielności, niedocenianie jej znaczenia, prowadzi do opóźnienia procesu dojrzewania, a w skrajnych przypadkach do ukształtowania osobowości zależnej od otoczenia, pozbawionej inicjatywy i poczucia odpowiedzialności. Niektóre jednostki są w stanie przywyknąć, a nawet polubić ograniczenie samodzielności, nadmierną opiekę i kontrolę i nie pragną zmiany. Może to być na rękę rodzicom, że są podporządkowani dorosłym, że nie sprzeciwiają się ich decyzjom. Co jednak będzie w okresie późniejszym, gdy założą własne rodziny?
2). Potrzeba kontaktu społecznego.
kontakty z dorosłymi odgrywają w życiu dorastających mniejszą rolę, chociaż nie zanika więź emocjonalna z rodzicami. Pozostaje ona tym silniejsza, w im większym stopniu dorośli rozumieją potrzeby dorastających młodych ludzi i pomagają im w ich realizacji. Rodzice muszą zdać sobie sprawę, że ich rola musi ulec zmianie, że stopniowo wycofać się trzeba z form bezpośredniej opieki.
3). Potrzeba przynależności (do grupy rówieśniczej)
przynależność do grupy rówieśniczej pozwala na rozładowanie napięć powstających podczas konfliktów z dorosłymi. Z nią się identyfikują, jej opinie przyjmują, mają akceptację, której nie ma w szkole ani w rodzinie. Gdy środowisko rodzinne cechuje niekorzystna atmosfera (np. konflikty, alkoholizm), gdy dzieci są przez rodziców odrzucane, nie akceptowane lub gdy są traktowane w sposób zbyt nadopiekuńczy, to dochodzi wcześniej do rozluźnienia więzi rodzinnych i środowisko rówieśnicze spełnia jeszcze ważniejszą rolę w zaspokajaniu potrzeb psychicznych, zapewnia akceptację. Przeżyte przez dziecko zagrożenia, sytuacje stresowe, frustracje mają odbicie w ocenach szkolnych. Rodzicom niełatwo zaakceptować taką formę realizacji przynależności. Wydaje się im, że dziecko oddala się od nich definitywnie.
im dziecko starsze, w tym mniejszym stopniu stosunek rodziców do niego jest nasycony elementem akceptacji ujawniającej na zewnątrz w sposób bezpośredni. Rodzice stawiają mu wyższe wymagania, które nie zawsze spełnia ono w sposób oczekiwany przez rodziców. Wielu rodzicom wydaje się, że pochwały i nagrody są skuteczne dla dzieci młodszych. W stosunku do starszych proporcje w stosowaniu środków pozytywnych i negatywnych zmieniają się często na korzyść tych negatywnych. Wypowiedziane uwagi krytyczne, sądy pod adresem chłopca czy dziewczyny prowadzą do sytuacji, w której nie czują się akceptowani, a to z kolei prowadzi do braku samoakceptacji. Brak akceptacji przez dorosłych może mieć dwojaki wpływ na samoakceptację. Może prowadzić do zniechęcenia, braku poczucia własnej wartości, załamania. Oddziałuje pozytywnie, jeśli sytuacja taka może stanowić podstawy do podjęcia próby samodoskonalenia. Młodzież dorastającą trzeba oceniać inaczej: bardziej wnikliwie i bardziej obiektywnie, tj. uwzględniać pozytywy i negatywy. To zaspokaja potrzebę akceptacji, samoakceptacji i jest impulsem do podjęcia aktywności samowychowawczej (warto coś skorygować, udoskonalić, zmodyfikować w swoim zachowaniu, postępowaniu).
Rodzice nie mogą uchronić dziecka przed trudnymi sytuacjami. Ciągłe przestrzeganie może być źródłem konfliktów, awantury, kar, braku akceptacji. Poczuciu temu zagraża również niezaspokojenie każdej potrzeby biologicznej czy psychicznej. Czy mam powodzenie u płci przeciwnej, czy też nie, czy jestem atrakcyjna, czy brak mi odwagi, aby poznać dziewczynę, która mi się podoba?… Sprawy te zajmują dużo miejsca w przeżyciach psychicznych młodzieży. Nie należy lekceważyć trudności dorastającej młodzieży. Należy rozmawiać o wszystkim i znaleźć na to czas. Ich problemy – być może błahe w oczach dorosłych – są bardzo istotne dla młodego człowieka.
Wygórowane często wymagania materialne młodzieży są przeważnie podporządkowane potrzebie kontaktu, przynależności i akceptacji. Ważne jest bowiem, by mieć to co wszyscy. Podobny sprzęt, strój, inne przedmioty stanowią jeden z przejawów identyfikacji z grupą.
Jest częściowo zaspokojona poprzez naukę szkolną, jednak nie całkowicie. Zakres poznania obejmuje nie tylko rzeczywistość zewnętrzną, obiektywną, ale i własną psychikę, świat przeżyć i doznań własnych i innych ludzi.. Dotyczy problemów religijnych, światopoglądowych, filozoficznych, społecznych, moralnych, politycznych.
Narzucona przez dorosłych nauka szkolna nie pozostawia wiele czasu na działalność innego rodzaju. Potrzeba aktywności zewnętrznej, ruchowej jest istotna dla rozwoju fizycznego. Dlatego rozrywka, odpoczynek, hobby itp. jest odprężeniem i wytchnieniem po pracy intelektualnej; umożliwia odreagowanie napięć psychicznych.
Co jest naprawdę ważne i do czego warto dążyć? Czy słuszne jest poświęcanie się dla innych, czy dbanie przede wszystkim o własne interesy? W poszukiwaniu sensu życia młodzież poddaje krytycznej ocenie wzory dostarczane jej przez otoczenie; nierzadko jest to połączone z negatywizmem i buntem przeciw dorosłym. Młodzi ostro widzą niekonsekwentne postawy dorosłych, którzy często nie żyją tymi wartościami w które wierzą.
[…..]
Opracowanie– doradcy rodzinni. Kontakt telefoniczny z nami: 605 357 933